چشم های من از دوریت کنون مثل آسمان بارانیست

ابرها می بارند و آرام می شوند

 اما چشم هایم می بارند و بی قرار تر می شوند
کاش تا ابرها آرام نشده اند بیایی

باز باران آمد
از هوا یا ز دو چشم خیسم؟
نیک بنگر!
چه تفاوت دارد...

خدا ابر رو به گریه میاره تا گل ها بخندن،

 پس هر وقت بارون آمد یادت نره بخندی...

علم ثابت کرده که شکر در آب حل میشه ،

پس هیچ وقت زیر بارون نرو ،

چون شیرین ترین دوستم را از دست می دم

باران که می بارد تو در راهی از دشت شب تا باغ ِ بیداری
از عطر عشق و آشتی لبریز با ابر و آب و آسمان جاری
تا عطرِ آهنگ تو می رقصد..... تا شعر باران تو می گیرد........

همواره تنهاییم
در جمع یاران هم
در یک کویر خشک
در زیر باران هم

باران رحمت خدا همیشه می بارد,

تقصیر ماست که کاسه هایمان را بر عکس گرفته ایم!

قطره بارون ممکنه کوچک دیده بشه ٬

 اما یک گل تشنه ٬ همیشه منتظر باریدنشه ,

یک اس ام اس ممکنه ساده برسه ٬ اما قلب فرستندش خیلی به یادته

چه سنگین گذشت عصر بارانی ام
گویی نوازش نمی کرد، باران صورتم را
گریه ام، فریادم، تنها سکوتی بود
تا حرف هایم
در بستری از بغض بخوابند

حس می کنم روی صورتم دنیا چکه می کند
حس می کنم قطره قطره, نم نمک عاشقم می کنی
بارون که می بارد هوا تر می شود تا تو چشمک بزنی
بارون که می بارد باز با ترانه ی  باز بی ترانه من عاشق تر گریه می کنم

 و رو به آسمان فریاد می زنم
دوستت دارم

وقتی دلم برات تنگ می شه

میرم پشت ابرها زار زار گریه می کنم ،

 پس یادت باشه هر وقت بارون میاد دل من برات تنگ شده

باران از راه رسید ، عشق را دوباره در مزرعه ی خالی تنم پروراند ،

 زندگی را در آسمان آبی چشمم حس کرد ،

ناگهان پایییز عشقم از راه رسید ، آری رفت ولی هنوز قلبم برای اوست

روزای بارونی قطره های بارون رو بشمار ،

 اگه بند اومد روی رفاقت من حساب کن ،

 نه کم میاد و نه بند میاد

زیر باران با یاد تو می روم ، به دنبال جای پای تو ،

تو را می پرستم من شبانه ، برای لحظه های شادمانه ،

 برای با تو بودن صادقانه ، می آیم من به پیشت عاشقانه ،

 به تو دل بستم من شاعرانه ،

اما افسوس از درک زمانه ، چه زیباست راز زمانه ،

اگر زندگی باشد یک ترانه

مرا چه باک ز باران
که گیسوان تو چتری گشوده اند
مرا چه باک ز مرگ
که بوسه های تو پیغام های قیامند
بدرودهای تو
تکرارهای سلامند

 گاهی خداوند درها را قفل می كند و پنجره ها را می بندد !
چه زیباست فکر کنیم توفانی در راه است؛
و خداوند نمی خواهد آسیبی به ما برسد.